Od Dessin c.d Finn

Świecące słońce i bezmchmurne niebo sprawiło, że postanowiłam wyjść z jaskini i przejść się. Śnieg iskrzył się w promieniach słońca. Patrzyłam na niego z zachwytem. Piękno natury to jedna z niewielu rzeczy, która potrafi zaskoczyć pięknem tak całkowicie zwykłych zjawisk. Za to uwielbiam przyrodę i przebywanie w miejscach, w których nie ma zabudowań. Natura zawsze nas zaskakuje i będzie nas zaskakiwać, a my musimy tylko otworzyć oczy i rozejrzeć się dookoła. Przyroda jest najlepszym projektantem, a jej dzieło jest warte podziwu. Można też stwierdzić, że i my jesteśmy jej dziełem, bo gdyby nie ona, nie byłoby naszych dalekich przodków, a także nas samych.

Szłam zacienionymi miejscami, bo słońce postanowiło nie oszczędzać nikogo. Śnieg chrzęścił pod moimi łapami. Powietrze było rześkie, a wiatr prawie minimalnie poruszał gołymi gałęziami drzew. Wysoko nad moją głową latały ptaki, które szukały miejsca, w którym mogły by schronić się przed chłodem. Moją uwagę zwróciły nie tylko one, ale też czarny wilk, który z zainteresowaniem przyglądał się śniegowi pod swoimi łapami. Nie miałam pojęcia, czy mnie widzi, ale postanowiłam podejść bliżej. Po chwili nie miałam już wątpliwości, że moja biała sierść doskonale spełnia rolę kamuflarzu, bo samiec zaczął gorączkowo rozglądać się dookoła, przestępując z łapy na łapę. Wyglądało to dość komicznie, dlatego przycupnęłam w miejscu, w którym stałam i postanowiłam obejrzeć ten cały teatrzyk. Wzrok wilka spoczął na pobliskim krzaku. Truchtem podbiegł do niego, rozejrzał się i szybkim ruchem zniknął za rośliną. Bardzo wyraźnie dało się słyszeć odgłos oddawania moczu. Skrzywiłam się i miałam zamiar się oddalić, ale samiec wyszedł zza krzaka i chyba mnie zauważył, bo pomachał w moją stronę. Chcąc nie chcąc postanowiłam jednak ruszyć w jego kierunku.
– Nie wchodź za ten krzak – poinformował mnie, kiedy tylko znalazłam się obok niego.
– Nie mam zamiaru – odparłam i uśmiechnęłam się mimowolnie.

---

>Finn? XD<