Od Senilli c.d Evelyn

Następnego dnia szłam sobie leśną dróżką. Nie mając niczego do roboty, wybrałam się na zwyczajny spacer. Skręciłam w lewo, mijając duży klon. Obróciłam głowę i zobaczyłam jaskinię. "Czemu by nie?" - pomyślałam i ruszyłam w jej stronę. Za pomocą krzemienia zapaliłam pochodnię i ruszyłam w głąb pieczary. Szłam spokojnie. Nagle usłyszałam szmer. Obok mojej głowy przeleciał nietoperz. Przestraszyłam się odrobinę, jednak nie wydałam z siebie żadnego dźwięku.
           ***
Krążąc po jaskini przez kilkanaście minut, w pewnym momencie natknęłam się na ścianę, po której zwisał ogrom pnączy bluszczu. Kiedy dotknęłam owej rośliny okazało się, że jest to przejście do innej części jaskini. Gdy weszłam do środka, oniemiałam z wrażenia. W środku było poprostu niewyobrażalnie pięknie. Znajdowało się tam małe jeziorko z wodospadzikiem, przepełnione czystą, krystaliczną wodą. A ściany... Ah, zrobione były z kryształów mieniących się wszystkimi barwami tego świata. Pokochałam to miejsce od pierwszego wejrzenia. Postanowiłam komuś o tym powiedzieć. Wybrałam się więc w drogę powrotną do osady. Spotkałam tam siedzącą w cieniu Evelyn, czytającą w skupieniu jakąś książkę. Podbiegłam do niej niespiesznie i przysiadłam się do niej.
-Hej Evelyn. - powiedziałam nieśmiało. Dziewczyna podniosła wzrok znad kartek książki i odpowiedziała mi z uśmiechem.
-Hej Senilla. Co u ciebie?
-Znalazłam pewne wspaniałe miejsce... Może chciałabyś się tam ze mną wybrać i je zobaczyć? - spytałam nieśmiało niepewna odpowiedzi.

---

<Evelyn, co ty na to? :)>